Chaos in mijn kosmos

(drieëntwintig juni tweeduizendenelf) woorden worden orde-lijk zoals dansers anders lijk-en dan ’n ander HEER-lijk eerlijk beloven geloven gelogen belogen              Verloren Vormen Van                                                      VerdrietMeer lezen over “Chaos in mijn kosmos”

vijf augustus tweeduizendenelf

die steken in mijn hoofd vermoeid verdriet te denken pilletje slikken, verdoofd nee nee nee vermorzelde gedachten ik ween eruit wat ik te lang heb verborgen die steken in mijn hart gebroken verdriet te voelen drankje slikken, nieuwe start nee nee nee vermorzelde gevoelens ik bloed eruit wat ik te lang heb verborgen die stekenMeer lezen over “vijf augustus tweeduizendenelf”

zie me graag

en als ik nu zeg dat ik u niet meer wil loslaten dat ik ben verdronken in uw ogen dat ik u heb getatoeëerd op mijn netvlies dat ik me heb opgedrongen aan uw lippen dat ik uw bittere littekens wil proeven dat ge vervolgens de mijne moogt openscheuren dat ik graag door uw arrogantie verminktMeer lezen over “zie me graag”

Vergeet-me-nietje

ik moest niet bang zijn want gij waart mijn donker dat ’s nachts over me waakte ik moest niet vrezen want gij waart mijn zee waarin ik me helemaal verdiepte ik moest niet praten want gij waart mijn stilte         -en soms mijn geluid- dat heel de wereld vulde ik moest niet vluchtenMeer lezen over “Vergeet-me-nietje”