Ik ga beginnen schrijven schrijven en schrijven want er moet veel uit wat al die jaren opgesloten heeft gezeten en het is nogal veel en ik heb zoveel dingen in mijn hoofd die raar zijn maar toch misschien ook gewoon als ze opgeschreven zijn of misschien wel herkenbaar voor anderen en zodra ik stop met denken stop ik met schrijven maar dat gaat nu nog niet want er zit veel te veel in mijn hoofd en ik kan het niet loslaten wat allemaal in mijn hoofd zit ja niet loslaten is misschien fout gezegd want ik wil het heel graag loslaten op papier maar het zit er nog, in mijn hoofd, dus ik kan het nog niet loslaten het heeft me nog in zijn greep en zo zijn er zoveel dingen die mij in zijn of haar greep hebben en ik vind dat nu wel het moment is aangebroken om me daarvan los te breken. Dus om los te breken moet ik hetgeen dat ik nog niet kan loslaten proberen los te laten op een papier en het zo zijn weg laten vinden zijn eigen zinnen laten creëren zodat er een mooi tekstje verschijnt wat iedereen kan appreciëren of niet natuurlijk dat is ook goed zolang ik me er mij goed bij voel is het goed want het zijn mijn dromen mijn gedachten mijn alles wat ik hier op dit papier typ en ik denk eigenlijk dat iedereen zich zo vaak wel voelt maar het niet toe laat om zich in deze staat te bevinden, de staat van alles loslaten, van blijven ratelen van alle dingen die zich hebben genesteld in dat kleine kopje van ons allemaal.
De bubbel waar we allemaal inzitten is het ook wel eens genoemd. Ja die bubbel.
En soms willen verdrinken in het niets dat ons overeind houdt
en het maakt me allemaal zo triest
mits een beetje zijwaarts denken
En toen zat ik hier alleen te vergaan in mijn eigen verzinsels, mijn eigen hersenspinsels, hé kijk dat rijmt maar toch, maar toch krijg ik mijn gedachten niet op orde evenmin krijg ik ze rustig ze moeten lopen door mijn hoofd, vermoeid worden, op zoek naar rust en dan neerploffen op de plaats waar ze even kunnen uitrusten voordat ze weer klaar zijn om me helemaal gek te maken maar toch ook goed, want het maakt me scherp en klaar voor alles wat er nog komen moet kom maar op kom maar op zeg ik je ik ben er klaar voor maar wees niet te hard want dan zak ik ineen als een taart die mislukt is weet je wel, iedereen heeft zo wel eens taarten.
Dat is nogal een lang verhaal wat mogelijk niet interessant genoeg is om te vertellen niet dat alle andere dingen interessant genoeg zijn om hier neer te typen maar ik doe het lekker toch want het is mijn hoofd mijn vingers mijn computer mijn getyp en niemand moet het lezen als hij of zij dat niet wil natuurlijk.
inmijnsavanne.com 