(Tussen haakskes)

(Aja, nog efkes tussen haakskes…
Want zo gaat dat he.
Nog efkes tussen haakskes zeggen waar ’t op sta, het belangrijkste en meestal vervelendste van heel ’t voorgaande gesprek.

“Ik kan concluderen dat u goed werk levert meneer, echt waar. Tussen haakskes, ik ga wel efkes wachten met u definitief aan te nemen, daar is het te vroeg voor. Dat begrijpt u, toch meneer?”

of

“Bedankt voor het poetsen van de gang, Hilda. Dat is echt vriendelijk. Zeg efkes tussen haakskes, kunt ge de toiletten ook nog snel eens kuisen?”

Waar staan die haakskes dan eigenlijk? En waarom staat dat allemaal tussen haakskes als het net de belangrijkste informatie van heel het gesprek bevat? Die info staat dus tussen onzichtbare haakskes die eigenlijk geen haakskes representeren want ze bevatten geen info ter zijde maar meestal de essentie van het hele gesprek. Wat er nog moet gebeuren, wat er helaas niet zal gebeuren enzovoort. Slecht nieuws dus. En dat proppen ze dan snel tussen onzichtbare haakskes die het hele effect ervan zouden minimaliseren maar net omdat dat zo vaak gebeurt in een verkeerde context zijn de haakskes nu zo immens dat alles, maar dan ook alles wat daartussen staat is uitvergroot. Zelfs de snurker op de achterste rij schiet wakker als iemand iets TUSSEN HAAKSKES plaatst. “Tussen haakskes, die opdracht is tegen morgen”. Waarom zet u dat TUSSEN HAAKSKES, meneer de professor? Impliceert u daarmee dat we die opdracht ook tussen haakskes mogen bekijken?

Of is het soms dat wiskundige gegeven, dat haakjes altijd eerst moeten worden uitgewerkt? (Dat zat ver in mijn hoofd). ((Tussen haakskes; kijk eens hoe ik naar zij-info verwijs tussen (letterlijke) haakskes)). In de letteren leerde ik nochtans iets anders. Maar goed. Ik ben dan ook geen genie en soms moet er eens iets tussen de regels door worden verteld. Dat valt niet te ontkennen. Dat alles efkes tussen haakskes.)